hilalozdemir

    Türkiye’de siyaset hep çok kaotik, gerilimi yüksek bir alan. Toplumun siyasete ilgisi de birçok ülkeye göre olması gerekenin de üzerinde. Siyaset bu kadar yoğun yaşanırken diğer yandan siyasetin sorun çözme kapasitesi düşük. Bu çelişki ülkemizde siyasetin yapılma biçimi ve arka plan ilişkilerinde saklı. 2025’e girerken belli ki siyaset alanı da yeniden dizayn olacak gibi… Peki, toplum açısından değişen ne olacak? Bu soruları bana sorduran, Ercan Kesal’ın hem senaryo, hem yönetmen hem de oyuncu olarak damgasını vurduğu filmi Nasipse Adayız’ı yeniden izlemem oldu. 2025’te siyasette neler olacak bilemeyiz ama Kesal’ın filmi bize siyasetin yapılma biçimi ile ilgili önemli fikirler veriyor. Nasipse Adayız, Ercan Kesal’ın 2004 yılında Beyoğlu belediye başkan aday adaylığı sürecini anlattığı aynı adlı kitabından uyarlanan bir film. Film, Doktor Kemal Güner’in seçim çalışmasının bir gününe odaklanıyor. Beyaz perdeye yansıtılan bu bir gün, adayların seçime hazırlık süreci...

    Sinemanın ülkemize girdiği ilk yıllardan itibaren sayısız film çekildi. Bu filmlerde kadın konusu hep tartışmalı oldu. Yeşilçam dönemi filmlerinde ise kadınlar genellikle ikiye ayrılır. Bir yanda saflığı ve masumiyeti temsil eden, “dört yapraklı yonca” olarak adlandırılan oyuncular; diğer yanda ise başrol kadının, sevdiği adamı ayartmaya çalışan, sarışın, kötü huylu ve “özgürlüğüne düşkün kadınlar” yer alır. Ataerkil bir toplumda yaşadığımız için kadına dair imaj bellidir: Kadının yeri her zaman evdir. Kadın, bekârsa; anne, baba ve kardeşlerine, evliyse; eşine ve çocuklarına kendini adayan, hizmet eden rolündedir. Bu rol, sinemada da sürekli olarak tekrar edilmiştir. Ancak 1970’lerin sonlarına ve 1980’lere geldiğimizde,   Yeşilçam sinemasında kadın temsilleri de değişmeye başlar. Bu yazıda, Yeşilçam’da değişen kadın temsilini, bu alanın en üretken yönetmeni Atıf Yılmaz’ın Adı Vasfiye filmi özelinde anlatmaya çalışacağız. Atıf Yılmaz’ın başı çektiği “kadın fi...